Wichrowe Wzgórze / Rüzgarlı Tepe

Songul i Gozde ścierają się w emocjonalnej rozmowie – Gozde wyrzuca kobiecie złamane obietnice, twierdząc, że Halil miał należeć do niej. W retrospekcji ujawnia się dawny sekret: list Ihsana Firata, ojca Halila, w którym oskarża Songul o kradzież naszyjnika i prosi o oczyszczenie z zarzutów. Songul, by uciszyć nastoletnią Gozde, obiecuje jej małżeństwo z Halilem. W teraźniejszości Zeynep i Halil zbliżają się do siebie, dzieląc intymne chwile, ale Zeynep skrywa swoje uczucia, myśląc, że Halil traktuje ją tak tylko z powodu ostatniej woli jego ojca. Awaria prądu wywołuje u niej lęki, a Halil okazuje wsparcie. Gozde obserwuje ich bliskość, co wzmacnia jej determinację, by rozdzielić parę. Dochodzi do nocnej konfrontacji z Tulay, po której Gozde zleca Sahinowi jej śledzenie.

Przy łóżku Zeynep czuwają Tulay, Selma i Merve. Rozmowa schodzi na temat cioci Kumru, którą stara się zdobyć Umut, nazywający ją swoim „dżemem różanym”. Tulay kpi, że to biedak, a Selma wspomina, że wszystko zaczęło się od Erena i jej biżuterii. Zeynep i Tulay zostają same; matka wspomina, jak Halil walczył o jej życie i prosi, by mu wybaczyła. Zeynep zgadza się wrócić do domu, tęskniąc za babcią. Tymczasem na farmie pojawia się młoda kobieta z walizkami – Gozde. Każe Cemilowi służyć sobie i prosi, by nie zdradzał jej obecności. Gdy rodzina wraca do rezydencji, Halil rozpoznaje w niej dawną przyjaciółkę, która później wyjechała do Stanów. Gozde otwarcie okazuje mu uczucia, ku niepokojowi Zeynep. Przy kolacji ogłasza, że zostaje w Turcji na stałe, planuje otworzyć klinikę i zatrzymać się w rezydencji. Gulhan przypomina, że ich rodziny łączy wspólna przeszłość.

Stan Zeynep zostaje ustabilizowany, a ona sama leży nieprzytomna w szpitalu podłączona do aparatury. Halil czuwa przy jej łóżku, nie odrywając od niej wzroku. W tym samym szpitalu przebywa Gulhan, która skrywa prawdę o swojej ciąży i milczy wobec pytań Tekina oraz ciotki Songul. Sadik, mimo że ścigany, przedostaje się do szpitala, gdzie próbuje dostać się do sali Zeynep, lecz wpada w pułapkę zastawioną przez Halila. Dochodzi do brutalnej konfrontacji, w trakcie której Halil niemal dusi Sadika, ale zostaje powstrzymany przez Erena i Hakana. Policja aresztuje Sadika, a Halil, rozdarty między gniewem a bólem, walczy z samym sobą. Ostatecznie nocą czuwa przy Zeynep, a rano kobieta odzyskuje przytomność.

Halil siedzi na krawędzi pustego grobu, przy którym leży zerwana pokrywa trumny. Jego twarz jest pozbawiona łez, wypełnia ją pustka. Ciszę przerywa telefon – Sadik drwi, że Zeynep kona w zakopanej trumnie i prowokuje Halila, odliczając czas. Halil, wściekły, przysięga mu zemstę. W szpitalu Gulhan rozpacza po stracie dziecka, a Tekin, zamiast wspierać żonę, myśli tylko o własnym bezpieczeństwie. W końcu Halil odnajduje świeżo zasypaną trumnę. W środku leży nieprzytomna Zeynep z napisem wyrytym jej ręką: „Zawsze cię kochałam”. Halil rozpaczliwie walczy o jej życie, aż udaje mu się przywrócić jej oddech. Gdy niesie ją ku ratunkowi, zostaje zaatakowany przez Sadika i jego ludzi. W lesie wybucha strzelanina, do której dołącza policja. Halilowi udaje się dotrzeć z Zeynep do szpitala, gdzie lekarze podejmują walkę o jej życie.

Halil znajduje w lesie chustę Zeynep i odbiera dramatyczny telefon od żony, uwięzionej w trumnie. Zeynep, z trudem łapiąc oddech, daje mu wskazówki, by odnalazł jej bransoletkę, a tym samym kolejny trop. Halil obiecuje, że ją uratuje, choć ona błaga, by ratował siebie i powierza mu opiekę nad rodziną. Tymczasem Gulhan, podsłuchując kłótnię Songul i Tulay, dowiaduje się o porwaniu Halila i Zeynep. Wstrząs wywołuje u niej poronienie, a w szpitalu, w rozpaczy, wyznaje Tekinowi, że stracili dziecko. Halil, kierowany rozpaczą, odkrywa świeżo zakopaną trumnę w lesie, lecz zamiast Zeynep znajduje tylko głośnik z dźwiękiem telefonu. To okrutna pułapka Sadika. Halil załamuje się, przekonany, że zawiódł żonę.

Halil i Zeynep są przetrzymywani w hali magazynowej. Zeynep zostaje brutalnie zabrana sprzed oczu męża, a Halil odurzony eterem traci przytomność. Sadik poddaje Halila dramatycznej próbie – zmusza go do zatrzymania rozpędzonego samochodu, który ma zmiażdżyć Zeynep. Halil z poświęceniem staje przed pojazdem, ratując żonę, lecz sam zostaje pobity przez ludzi Sadika. Sadik pogrąża Halila w grze psychologicznej – informuje, że Zeynep została zakopana żywcem w lesie Igneli. Zdesperowany Halil wyrusza na poszukiwania, powiadamiając Hakana i błagając o pomoc. Zeynep odzyskuje przytomność w ciasnej, ziemnej kryjówce przypominającej grób. Walczy z paniką, z brakiem powietrza i świadomością, że nikt nie słyszy jej krzyku. Każda sekunda staje się walką o życie.

Zeynep znajduje psa z przywiązanym do obroży telefonem — jedyny ślad po Halilu. Przegląda jego wiadomości, ale bez skutku. Nagle urządzenie dzwoni: zamiast Halila odzywa się Sadik Demirtepe, siostrzeniec zmarłego Kazima. Żąda, by Zeynep nie wzywała policji i sama przyjechała do lasu İğneli, obiecując, że wtedy poda kolejne polecenie i „spróbuje powstrzymać się od zabicia” jej męża. Sadik planuje zamordować ją na żywo przed Halilem. Ten, zakneblowany i związany w hali garażowej, przysięga w myślach, że ją ocali. Hakan porywa jednego z ludzi Sadika i grozi, ale Sadik odrzuca ultimatum. Zeynep dociera do starej fabryki bawełny, uwalnia Halila i razem próbują uciec, lecz na drodze staje im uzbrojony Sadik. Oboje zostają ponownie pojmani. Halil ujawnia Zeynep, że porywacz to mściwy siostrzeniec Kazima.

Halil czeka przed domem Ayşe, gdy wychodzi Zeynep z walizką, klatką z kanarkiem i chłodnym spojrzeniem. Oddaje mu brelok w kształcie domu i mówi, że nie wierzy już w jego szczerość. Halil próbuje ją zatrzymać, lecz nagle dwóch mężczyzn z czarnego sedana atakuje go, uderzają w głowę i porywają. Zeynep widzi tylko porzucony brelok, rusza za autem, otrzymuje od Halila lokalizację i dzwoni do Hakana. Hakan organizuje ochronę farmy i sam wyrusza, by pomóc. Ślad urywa się w lesie, gdzie porywacze zostawiają telefon Halila przy psie, wprowadzając Zeynep w błąd. Halil odzyskuje przytomność w opuszczonej hali garażowej, związany i otoczony przez ludzi siostrzeńca Kazima Demirtepe. Mężczyzna grozi mu powolną zemstą: chce zabijać jego bliskich, zanim uśmierci jego samego.

Halil i Zeynep szukają w lesie kóz, ale nie udaje im się ich odnaleźć. W drodze dowiadują się, że zbiegły przestępca został schwytany, a cała wioska już o tym wie. Po powrocie Ayşe zdradza, że oddała kozy sąsiadowi, co wprawia Zeynep w zakłopotanie. Między nią a Halilem dochodzi do emocjonalnej rozmowy – on wyznaje jej miłość i oddaje brelok po ojcu, prosząc, by była jego przystanią. Zeynep w końcu odwzajemnia jego uścisk. Tulay i Merve dowiadują się, że para pogodziła się i wraca do domu, a temat studiów Merve za granicą powraca. Songul próbuje zasiać niepokój i snuje własne intrygi. Zeynep cieszy się na powrót, ale rozmowa telefoniczna z Songul sprawia, że zaczyna wątpić w szczerość uczuć Halila, wierząc, że kieruje nim tylko wola ojca.

Zeynep omyłkowo uderza Halila polanem, biorąc go za intruza. Ranny w głowę mężczyzna odmawia wizyty w szpitalu, a Zeynep opatruje go w domu Ayşe. Napięcie między małżonkami topnieje, a seniorka namawia ich, by zostali na noc. W sypialni znajduje się tylko jedno łóżko; Halil rozwiesza kotarę, lecz w nocy Zeynep we śnie przytula się do niego. Nad ranem oboje kłócą się o zerwaną zasłonę. Tekin potajemnie przeszukuje gabinet Halila w poszukiwaniu listu Kazima, lecz przyłapuje go Gulhan. Ukrywa swoje zamiary, udając, że pracuje. Songül spotyka się z Metinem, dawnym współwięźniem ojca Halila. Mężczyzna wyjawia, że ojciec zostawił dla syna testament z symbolicznym brelokiem i wolą, by nigdy nie rozstawał się z żoną. Songül zaczyna podejrzewać, że Halil trwa przy Zeynep nie z miłości, lecz z obowiązku.