Odcinek 3 – streszczenie: Gonul przekazuje Bulentowi karteczkę z adresem jej domu, w którym znajdzie Zeynep. „Fusun, nasza sąsiadka, pomoże ci” – oznajmia kobieta. – „Tak czy inaczej, Zeynep wie, że przyjedziesz. Napisałam jej to w liście”. „Gonul, nie możesz. To nie może tak być”. „Musi tak być. Błagam, trzymaj ją z daleka ode mnie. Nie może się dowiedzieć, że tu jestem. Musi spełnić swoje marzenia, ciężko na to pracowała. Wiem, że masz rodzinę. Nie chcę rujnować ci życia, ale nie mam komu powierzyć mojej córki. Nie musisz jej mówić, że jesteś jej ojcem. Po prostu bądź obok niej i nie pozwól, żeby coś jej się stało”.
„A co jeśli nie będzie chciała ze mną pojechać?” – pyta mężczyzna. „Jesteś najlepszym prawnikiem jakiego znam. Na pewno przekonasz ją jakoś”. „Gonul, posłuchaj, mogę ci pomóc. Pozwól mi cię stąd wydostać”. „Proszę, Bulencie, idź już do naszej córki”. W następnej scenie Bulent przyjeżdża do dzielnicy, w której znajduje się dom Gonul. Po drodze mija Zeynep, już drugi raz tego dnia, ale nie zdaje sobie sprawy, że to jego córka. Zatrzymuje się obok wskazanego przez Gonul domu, puka do drzwi, ale nikt nie otwiera. Po chwili obok mężczyzny pojawia się mieszkająca naprzeciwko Fusun.
„Przepraszam, czy pan Bulent?” – pyta kobieta. „Tak. Domyślam się, że ty jesteś panią Fusun?”. „Zgadza się. Rozmawiałeś z Gonul?”. „Tak, przyjechałem po Zeynep”. „Naprawdę? Dzięki Bogu! Ale Zeynep jest bardzo zdenerwowana. Biedna dziewczyna myśli, że jej mama odeszła od niej, żeby żyć własnym życiem”. „Wiem wszystko. Muszę jak najszybciej spotkać się z Zeynep, ale chyba nie ma jej w domu”. „Jest w domu. Biedaczka nie spałą całą noc, ciągle płakała. Na pewno zasnęła”.
Fusun otwiera dom Gonul swoim kluczem. Zeynep nie ma w środku. Poszła w ślady swojej mamy i wyprowadziła się, zostawiając jedynie krótki list: Dziękuję za wszystko, droga Fusun. Jesteś jedyną osobą w tym życiu, która mnie nie opuściła. Tak jak mówiła mama, muszę stanąć na własnych nogach. Nie martw się o mnie. Kocham cię. Zeynep.
Bulent sięga po ramkę ze zdjęciem Zeynep i nagle zdaje sobie sprawę, że widział ją, gdy jechał tutaj. Szybko wskakuje za kierownicę, pełen nadziei, że uda mu się ją dogonić, zanim wyjedzie z miasta. Zeynep jest już jednak w autobusie do Stambułu. Jest zdeterminowana, by zostać prawnikiem, tak jak jej ojciec, o którym opowiadała jej mama.
Elif udaje się zdobyć staż w kancelarii Kuzeya. Jej radość jednak szybko przemija, gdy zauważa Kuzeya w objęciach jego dziewczyny, Handan, która jest znaną projektantką mody. Powracają do niej bolesne wspomnienia z dzieciństwa, kiedy znała się z Handan i była przez nią szykanowana jako otyłe dziecko z biednej rodziny. Aby się na niej choć trochę odegrać, Elif postanawia zarysować drzwi jej samochodu. Po przyjeździe do Stambułu Zeynep zatrzymuje się w małym, tanim pensjonacie.
Handan jest podekscytowana, ponieważ myśli, że Kuzey zamierza jej się oświadczyć. Opowiada o tym swojej mamie. Mama i ciocia Elif mają poważny problem. Zalegają z czynszem za dwa miesiące, a właściciel grozi im eksmisją. Elif wyciąga z portfela wszystkie posiadane pieniądze i reguluje zaległość.
Zeynep składa wniosek o miejsce w akademiku. Na uniwersytecie, na który się zapisała, pracuje Feraye, żona jej ojca. W drodze powrotnej do pensjonatu, idąc wybrzeżem, dziewczyna zostaje napadnięta i wpada do wody. Na ratunek przychodzi jej inny student o imieniu Ege, który jest znajomym Melis, córki Bulenta i Feraye. Melis jest zakochana w Ege, jednak to uczucie nie jest odwzajemnione.
Wszystkie streszczenia opublikowane na tej stronie są moją własnością intelektualną. Zabrania się ich kopiowania, publikowania na innych stronach internetowych, kanałach YouTube, oraz wykorzystywania w jakikolwiek inny sposób bez mojej wyraźnej zgody.
