„Wichrowe Wzgórze” odc. 139 – streszczenie
Zeynep szła wzdłuż strumienia, rozglądając się uważnie. Gdy jej wzrok padł na coś błyszczącego w trawie, podeszła bliżej. Kilof. Ktoś go tutaj zostawił. Ktoś, kto najpewniej użył go do rozkopania ziemi. Zmarszczyła brwi, analizując sytuację.
– To nie przypadek – szepnęła do siebie.
Podejrzewała, że ktoś celowo uszkodził rurę kanalizacyjną, by spuścić ścieki do wody nawadniającej uprawy. Jeśli udałoby jej się to udowodnić, Halil miałby szansę oczyścić się z zarzutów. Musiała podążyć tym tropem.
Jednak gdy tylko podzieliła się swoimi podejrzeniami z Halilem, spotkała się z jego stanowczą odmową.
– Zeynep, nie mieszaj się w to – powiedział chłodno. – To nie twoja sprawa.
– Ale jeśli uda mi się znaleźć dowody…
– Powiedziałem, że nie chcę twojej pomocy! – przerwał jej ostro. – To może być niebezpieczne. Bulent nadal jest na wolności. Nie chcę, żebyś się w to pakowała.
Zeynep zacisnęła usta, ale nie zamierzała się poddać. Halil znał jej upór, dlatego polecił strażnikowi mieć na nią oko.
Jednak los zdawał się sprzyjać Zeynep. Kiedy strażnik musiał nagle wrócić do domu, dziewczyna zyskała szansę na działanie. Ruszyła w stronę miejsca, gdzie według jej przypuszczeń mogło dojść do sabotażu.
Wkrótce natrafiła na świeżo rozkopaną ziemię. Serce zabiło jej szybciej. Klęknęła i zaczęła rękoma rozgrzebywać wilgotną glebę. Po chwili natrafiła na coś twardego – rurę kanalizacyjną.
– Wiedziałam – wyszeptała.
Wzdłuż rury biegł zawór. Sięgnęła do niego i spróbowała go zakręcić, lecz wtedy ziemia osunęła się pod jej stopami. Straciła równowagę, upadła, a jej skroń uderzyła o wystające kamienie. Ostry ból rozlał się po jej głowie, a świat nagle stał się zamglony.
Przez krótką chwilę leżała bez ruchu, próbując złapać oddech. Gdy odzyskała przytomność, uniosła się na rękach, ale nogi odmówiły jej posłuszeństwa. Ponownie zachwiała się i osunęła – tym razem niebezpiecznie blisko wody…
Dramat nad wodą – Halil staje oko w oko z utratą Zeynep!
Tymczasem Halil, przebywając na terenie plantacji, nagle poczuł niepokój, jakby coś ścisnęło go za serce. Rozejrzał się, szukając wzrokiem Zeynep.
– Gdzie ona jest? – rzucił do jednego z pracowników.
Zanim mężczyzna zdążył odpowiedzieć, inny robotnik podbiegł do nich, dysząc ciężko.
– Panie Halilu… Stała się tragedia!
Halil poczuł, jak krew odpływa mu z twarzy.
– Co się stało? – zapytał, choć już czuł w kościach, że odpowiedź go zmrozi.
– Pompowaliśmy wodę z jeziora do kanału… i wtedy zobaczyliśmy coś na dnie – wydusił pracownik. – To ciało młodej kobiety… Wyciągnęliśmy ją, ale nie oddycha.
Halil poczuł, jak serce wali mu w piersi.
– Jest martwa… – dodał mężczyzna. – Nie wiemy, czy utonęła, czy ktoś ją wrzucił.
Halil rzucił się biegiem w stronę miejsca, które wskazał pracownik. Gdy dotarł na miejsce, zobaczył ciało przykryte kocem. Nogi odmówiły mu posłuszeństwa.
„Nie. To nie może być ona” – myślał gorączkowo, ale gdy dostrzegł długie, ciemne włosy wystające spod materiału, poczuł, jak świat zaczyna się walić.
Powoli, niemal drżącą dłonią, sięgnął, by odsłonić twarz…
Zaskoczenie i ulga – Zeynep cała i zdrowa
Nagle usłyszał znajomy głos.
– Halil!
Zamarł. Powoli odwrócił głowę, niepewny, czy to rzeczywistość, czy jego umysł płata mu okrutnego figla.
Na brzegu, cała i zdrowa, stała Zeynep.
– Co on tam robi? – pomyślała, widząc tłum ludzi i przerażenie na twarzy Halila.
– To przez tę rurę spływały ścieki – powiedziała, podchodząc bliżej. – Udało mi się zamknąć zawór.
Halil zrobił kilka kroków w jej stronę, po czym – ku jej zaskoczeniu – chwycił ją za ramiona i mocno potrząsnął
– Co ty wyprawiasz?! – jego głos drżał z emocji. – Gdzie byłaś? Dlaczego zawsze robisz, co chcesz?!
Zeynep spojrzała na niego zdezorientowana.
– Dlaczego jesteś zły? Coś się stało?
Halil wziął głęboki oddech i odwrócił wzrok.
– Tak – wyszeptał. – Myślałem, że nie żyjesz…
Dłońmi zacisnął na chwilę drut kolczasty ogrodzenia, jakby potrzebował fizycznego bólu, by przywrócić się do rzeczywistości.
Zeynep spojrzała na niego z rosnącym niepokojem.
– Co zrobiłam? Powiedz coś!
Halil gwałtownie się odwrócił.
– Zrobiłaś to – powiedział, chwytając ją mocniej za ramiona. – Prawie umarłem!
Przez chwilę patrzył jej prosto w oczy, jakby walczył ze sobą, zanim dodał ściszonym, ale pełnym emocji głosem:
– Co by było, gdyby naprawdę coś ci się stało?
Zeynep nie miała odpowiedzi.
Halil westchnął ciężko, wyciągnął chusteczkę i delikatnie przyłożył do rozcięcia na jej skroni. W jego dotyku nie było już gniewu – tylko ulga i troska.
Hakan otwiera herbaciarnię, a Tulay knuje
Feriha sięgnęła do kieszeni i wyjęła klucze, po czym podała je Hakanowi.
– Nie powinniśmy dłużej trzymać herbaciarni zamkniętej – oznajmiła stanowczo.
Hakan spojrzał na nią zaskoczony, ale po chwili na jego twarzy pojawił się uśmiech.
– Masz rację – powiedział z entuzjazmem. – Chodźmy tam razem.
Feriha jednak pokręciła głową.
– Nie mogę – odparła z lekkim wahaniem. – Mam zbyt dużo obowiązków w domu. Czy możesz otworzyć ją samodzielnie?
– Oczywiście, poradzę sobie – zapewnił, wkładając kurtkę w takim pośpiechu, że założył ją na lewą stronę.
Feriha uniosła brwi, widząc jego roztargnienie.
– Hakan… – zaczęła, ale widząc jego determinację, jedynie westchnęła z uśmiechem.
– Powiedz mi tylko, czego potrzebujesz – dodał z przejęciem, gotowy do działania.
***
Tulay nie zamierzała bezczynnie patrzeć, jak jej córka zbliża się do Erena. Myśl o tym, że Selma mogłaby związać się z kimś spoza ich świata, budziła w niej sprzeciw i gniew.
„Muszę znaleźć sposób, by ich rozdzielić” – pomyślała z determinacją.
Zacisnęła dłonie na podłokietnikach fotela, snując plan. Nie pozwoli, by jej córka zmarnowała przyszłość u boku kogoś takiego jak Eren. Musiała działać – i to szybko.
Kiedy i gdzie zostanie wyemitowany odcinek 139. „Wichrowego Wzgórza”?
Odcinek 139. serialu „Wichrowe Wzgórze” (oryg. Rüzgarlı Tepe) zadebiutuje na antenie TVP1 w piątek, 28 marca, o godzinie 14:00. Aby zobaczyć więcej streszczeń tego serialu, kliknij tutaj: Wichrowe Wzgórze streszczenia.
