Odcinek 21: Osman przyznaje Aliemu, że to on uwolnił Kiraz, ponieważ nie mógł pozwolić, by niewinnej dziewczynie stała się krzywda. Twierdzi, że nie wie, gdzie ta obecnie się znajduje. Ali zapewnia wujka, że znajdzie ją w każdej dziurze, i wychodzi. Wtedy okazuje się, że Kiraz nadal jest w domu. Za wiedzą Osmana schowała się w jego pokoju. Tymczasem Seher odzyskuje przytomność. Odwrócony do niej plecami Yaman rozmawia przez telefon. „Dowiedziałeś się, kim są mężczyźni, którzy pobili Selima?” – mówi do słuchawki. – „Jeszcze ich nie znalazłeś? Postaraj się bardziej, Nedim!”.
Mężczyzna rozłącza się i opuszcza pomieszczenie. Seher w ten sposób dowiedziała się, że to nie on zlecił pobicie jej przyjaciela. Podnosi kołdrę i sprawdza znajdującą się na brzuchu ranę postrzałową. Na jej twarzy pojawia się grymas bólu. Akcja przenosi się do rezydencji. Gdy Zuhal jeszcze śpi, Ikbal sprawdza jej telefon. Potwierdza, że chłopak jej siostry przestał z nią korespondować. Jest zadowolona. Ma nadzieję, że teraz dziewczyna skupi się tylko na Yamanie.
Seher bardzo chce wstać i zobaczyć się z Yusufem. Zielarz Arif mówi, że jest na to za wcześnie, i prosi, by leżała spokojnie. Ali wraca wcześniej do domu i przeprasza wujka za swoje zachowanie. Kiraz chowa się za kanapą, na której obaj siedzą. Komisarz jej nie zauważa. Arif mówi Seher, że Yaman przez całą noc czuwał przy jej łóżku. W następnej scenie Yaman i Seher są w drodze powrotnej do rezydencji. Mężczyzna zjeżdża na pobocze i pyta towarzyszkę, dlaczego to zrobiła. Dlaczego osłoniła go swoim ciałem.
„Ostrzegłeś mnie” – przypomina dziewczyna. – „Powiedziałeś, żebym nie wysiadała z samochodu, ale cię nie posłuchałam. Mogłeś umrzeć przeze mnie. Przepraszam. Przepraszam także, że obwiniłam cię o sprawę Selima”. W tym momencie Yaman uświadamia sobie, że Seher słyszała, jak rozmawia przez telefon. Wkrótce odbiera telefon od Nedima, który informuje go, że znalazł strzelca. Odwozi Seher do rezydencji, a sam jedzie dalej. Yusuf na widok cioci podbiega do niej i przytula ją, nieświadomie uciskając jej świeżą ranę.
Seher stara się nie pokazywać po sobie bólu, ale Ikbal dostrzega na jej twarzy grymas. Jest wyraźnie zaintrygowana. „Coś się stało. Ale co?” – szepcze do siebie. Odcinek kończy się sceną, w której Yaman staje oko w oko z mężczyzną, który postrzelił Seher. Z furią w oczach okłada go pięściami, jakby chciał go zabić. Może nawet by to zrobił, gdyby Nedim go nie powstrzymał.
Odcinek 22: Seher dzwoni do Selima. Tłumaczy, że nie mogła wcześniej odpowiedzieć na jego połączenia, gdyż rozładował jej się telefon, i zapewnia, że nic jej nie jest. Tymczasem Ikbal dowiaduje się od swojego człowieka o tym, że Seher została wczoraj postrzelona, osłaniając Yamana własnym ciałem. Jest wściekła, ponieważ wie, że w oczach Yamana dziewczyna jest teraz bohaterką. Kiraz postanawia wyprowadzić się z domu Osmana. Nie chce być przyczyną napięć między nim a Alim.
Ikbal rozmawia z siostrą w pokoju. „Yaman kupił nawet lekarstwa dla Seher” – mówi oburzona. – „Normalnie tego nie robi. Czy ta dziewczyna rzuciła na niego jakiś urok?”. „Jaki urok, siostro?” – pyta Zuhal. – „Czuje się winny tego, że została postrzelona. Gryzie go sumienie”. „Yaman i sumienie?”. „W takim razie się zakochał”. „To niemożliwe. Oszalał, podobnie jak jego brat. W każdym razie nie pozwolę, aby ta historia dalej się rozwinęła. Selim musi dowiedzieć się, że Seher została postrzelona. Zobaczymy, co wtedy się stanie”.
„Przyjdzie tutaj” – stwierdza Zuhal, orientując się w planie siostry. „A co zrobi Yaman, gdy znowu zobaczy Selima w tym domu?” – pyta retorycznie Ikbal. Akcja przeskakuje do wieczora. Kiraz siedzi na ławce w parku. Czuje dziwny niepokój o Osmana. Nagle uświadamia sobie, że mężczyzna mógł zażyć dzisiaj podwójną dawkę lekarstw. Przestraszona pędzi do jego domu. Dobija się do drzwi, czując narastającą z każdą sekundą panikę. Po dłuższej chwili drzwi otwierają się, ale Osman upada na podłogę. Przeczucie nie myliło Kiraz, stan mężczyzny jest naprawdę poważny.
W rezydencji trwa kolacja. Yaman każe Cengerowi zawołać Seher do stołu. Następnie podnosi się i oznajmia wszystkim, że od teraz ciocia Yusufa będzie jadła razem z nimi. Seher zajmuje miejsce obok siostrzeńca. Ikbal gotuje się ze złości. Kiraz jest w szpitalu. Chodzi niespokojnie po korytarzu, czekając na wieści o stanie Osmana. Gdy w szpitalu pojawiają się policjanci, szybko chowa się przed nimi. Yaman po kolacji przegląda nagrania z monitoringu. Zbliża obraz na Seher.
Odcinek 23: Seher podczas wspólnej zabawy z Yusufem zdaje sobie sprawę, że chłopiec bardzo kocha Yamana. Ali odbiera telefon ze szpitala. Dowiaduje się, że jego wujek miał atak serca. Yaman zauważa, że rana Seher wciąż krwawi. Dzwoni do Arifa i pyta, czy istnieje lekarstwo na tę ranę. „Rana nie zagoi się w jeden dzień” – odpowiada zielarz. – „Twoja cierpliwość musi być silniejsza niż jej duma, aby rana całkowicie się zagoiła. Nawet jeśli nie prosi o pomoc, powinieneś wiedzieć, że jej potrzebuje. Musi dobrze się odżywiać, aby wyzdrowieć. Nie powinna się denerwować ani przemęczać. Co najważniejsze, miej ją na oku”.
Wkrótce do gabinetu Yamana przychodzi Seher. Podczas kolacji zauważyła rany na dłoniach mężczyzny i chce wiedzieć, co się stało z człowiekiem, który ją postrzelił. Gdy zdaje sobie sprawę, że Yaman jej nie odpowie, mówi: „Życie, które prowadzisz, jest bardzo niebezpieczne, bardzo mroczne. Yusuf nie jest z tobą bezpieczny. Nie wiadomo kiedy pojawi się zagrożenie. Jak go ochronisz? Jeśli pewnego dnia coś ci się stanie, co stanie się z Yusufem?”. „Skup się na wyzdrowieniu i opiece nad Yusufem” – sugeruje brat Ziyi. – „Nie rzucaj mi wyzwania, nie wtrącaj się w moje sprawy. Rozmowa skończona”.
Kiraz w przebraniu salowej wchodzi do sali Osmana. Mężczyzna odzyskuje przytomność i patrzy na nią zaskoczony. „Szalona dziewczyno, skąd masz ten strój?” – pyta z uśmiechem na twarzy. „Dobrze, że się obudziłeś, wujku Osmanie”. „Jak się tu znaleźliśmy? Ty mnie tutaj przyprowadziłaś?” – Dziewczyna potakuje głową. – „Ale przecież wyjechałaś”. „Nie było mnie, ale przypomniałam sobie, że twoje lekarstwa się kończą. Trzymałeś się za serce, kiedy wychodziłam. Wtedy…”. „Postanowiłaś sprawdzić, co ze mną, tak? Dziękuję, moja piękna córko”.
Do szpitala przybywa Ali. Nie rozpoznaje Kiraz w przebraniu salowej. Akcja przeskakuje do następnego dnia. Seher prosi Yamana o rozmowę. Mężczyzna odrywa się od swoich spraw i udaje do pokoju dziewczyny. „Nie spaceruj po domu. Połóż się i odpoczywaj.” – To raczej polecenie, niż prośba. – „Nie zachowuj się jak dziecko”. Do rezydencji przybywają Selim i Nadire. Chcą zobaczyć się z Seher, ale Yaman nie pozwala im na to. Przybyli jednak nie odchodzą. „Jestem mleczną mamą Seher” – oznajmia Nadire. – „Nie widziałam mojej córki od dawna. Skoro fatygowaliśmy się tak daleko, nie odejdziemy bez zobaczenia jej”.
W końcu Seher sama schodzi z góry. Idzie pewnym krokiem, nie dając po sobie poznać, że została ranna. Wita się z przybraną mamą i przyjacielem i tłumaczy, że musiała uśpić Yusufa. Yaman zgadza się, by zabrała gości do salonu. Akcja przenosi się do szpitala. Osman wyznaje Aliemu, że to Kiraz zabrała go do szpitala. „Spójrz na mnie, chłopcze. Ona jest niewinna” – przekonuje. – „Tak jak znam ciebie, znam też ją. Ten podły drań, jej brat, zaplanował to wszystko. Jeśli ją aresztujesz, jej brat ją oczerni. Nie rób tego tej dziewczynie”. Opisywane odcinki można obejrzeć w serwisie YouTube. Początek 0:09:31 wideo „Emanet 13. Bölüm”, koniec 0:53:26 wideo „Emanet 14. Bölüm”. Odcinki z polskim lektorem dostępne na stronie vod.tvp.pl (po emisji w TV).
