Odcinek 190 – streszczenie: Seher informuje męża, że dzisiejszej nocy będzie spała w pokoju Yusufa, gdyż ten nadal jest na nią obrażony za to, że nie poszła z nim do parku. Bora prosi Neslihan, by wysłała mu swoje zdjęcie. Dziewczyna robi to, a następnie idzie za radą przyjaciółki i wykrada kartę płatniczą z portfela Adalet. Nazajutrz, tuż po przebudzeniu, Seher rozmawia z Yamanem. „Choć w twoich oczach nie mam żadnej wartości, nadal jestem ciocią Yusufa” – oświadcza. – „Tej prawdy nikt nie jest w stanie zmienić”.

„Yusuf zauważył, że nie spędzamy ze sobą czasu” – kontynuuje Seher. – „Jest tym bardzo zmartwiony. Nie chcę, żeby on także denerwował się naszą sytuacją. To ostatnia rzecz, którą chcę zrobić, ale ze względu na Yusufa musimy spędzać czas razem. W końcu te tortury znosimy właśnie dla niego. Zrobisz to, co powiedziałam, czy mam znaleźć dla ciebie wymówkę przed Yusufem?”. „Kiedy chodzi o Yusufa, nigdy nie mówię nie. Nawet tobie. Idę na dół zjeść śniadanie, nie spóźnij się. Brat musi zobaczyć nas razem. Ostatnio jest naprawdę niespokojny”.

„Nie martw się” – odpowiada Seher. – „Usiądę obok ciebie przy tym stole i odpowiednio odegram swoją rolę. Nie dlatego, że mnie o to prosisz, ale ze względu na brata Ziyę i Yusufa”. Firat spotyka się z Neslihan. Dowiaduje się, że prezent, który dziewczyna chce kupić, nie jest przeznaczony dla niego, a dla Bory, który wyciągnął ją z aresztu i pomógł jej dostać się na kurs. Policjant jest bardzo zawiedziony. Czuje, że w pojedynku o serce Neslihan poniósł porażkę.

Podczas śniadania Seher i Yaman odgrywają idealne małżeństwo. Dziewczyna nakłada jedzenie mężowi, komplementuje go i trzyma jego dłoń, co bardzo nie podoba się siostrom. Następnie małżonkowie spędzają czas z Yusufem, razem układając puzzle. Przywołuje to w nich dobre wspomnienia, z których Yaman wyciąga złe wnioski. Między małżonkami dochodzi do kolejnej sprzeczki. Gdy Seher chce wyjść z domu, na jej drodze staje Zuhal.

„Zmieniłaś strategię, aby osiągnąć sukces?” – pyta siostra Ikbal. – „Porzuciłaś przegraną Seher i na jej miejsce postawiłaś dumną Seher? W tym domu możesz tylko oszukać Yusufa, nie zapominaj o tym. W ogóle nie wierzę w ten obrazek szczęśliwej rodziny, który stworzyłaś. Zobacz, jak wygląda portret prawdziwie szczęśliwej rodziny.” – Pokazuje rywalce zdjęcie wykonane na placu zabaw. – „Spójrz na to! Wszystko, co tutaj widzisz, jest prawdą”. „Tak, to prawda” – przyznaje Seher. – „Tak samo jak to, że nie zauważyłaś tego, że chłopak zmoczył się w spodnie. Poszłaś tam tylko po to, by robić sobie zdjęcia!”.

„Poza tym powinnaś coś wiedzieć” – kontynuuje ciocia Yusufa. – „Obrazu szczęśliwej rodziny nie tworzy się tylko przez pozowanie do zdjęć.” – Odwraca się i opuszcza rezydencję. W tym czasie Yaman ogląda podgląd z kamer bezpieczeństwa i widzi, jak jego żona wychodzi przez bramę. „A więc znowu uciekasz do niego” – mówi do siebie. Przypomina sobie rozmowę z Nedimem, który powiedział mu, że jeżeli udowodnią, że Seher dopuściła się zdrady, będą mogli odebrać jej prawa do opieki. – „Udowodnię to. Udowodnię wszystko!”.

Neslihan wraca do rezydencji. Posługując się skradzioną kartą, kupiła drogi zegarek, który zamierza wręczyć Borze. Nagle odbiera wiadomość od mężczyzny: „Neslihan, coś się ze mną dzieje. Na przykład szybko za tobą tęsknię, kiedy cię nie widzę. Możemy się jutro spotkać po kursie? Porozmawiajmy i zrozumiejmy, co się dzieje”. „Myślę, że czuję to samo” – pisze Neslihan, czując wielkie podekscytowanie. – „Ja też bardzo za tobą tęsknię, kiedy cię nie widzę.” – Ostatecznie kasuje napisany tekst, uznając, że nie może czegoś takiego wysłać Borze.

Yaman przyjeżdża przed restaurację Selima, przekonany, że to właśnie tu udała się jego żona. Seher jednak spotkała się z adwokatem. Chce wiedzieć, czy może rozwieść się z Yamanem bez wpływu na kwestię opieki nad siostrzeńcem. Prawnik nie ma dla niej dobrych wieści. „Jak to?” – pyta zaskoczona dziewczyna. – „Jeśli teraz się rozwiodę, przed upłynięciem jednego roku od zawarcia małżeństwa, mogą mi odebrać prawo do opieki nad Yusufem?”.

„Tak, pani Seher” – odpowiada adwokat. – „Nawet jeśli przez rok utrzymasz to małżeństwo, aby złożyć pozew o rozwód, nie tracąc jednocześnie prawa do opieki, musisz być niezależna finansowo”. „Nie istnieje jakieś inne rozwiązanie?”. „Przykro mi, niestety nie”. Czy Adalet odkryje, że Neslihan bez pozwolenia posłużyła się jej kartą?